WEEK 21: 02/12 - 07/12, 2019

WEEK 21

Lieve mensen,

Het einde is in zicht, nog 5 dagen in Colombia en dan eindelijk weer lekker naar huis!

Op maandag zijn we in de ochtend naar een winkelcentrum gewandeld, deze was erg groot en mooi! We kunnen veel zeggen over dit land, maar winkelcentra bouwen kunnen ze wel! In de middag hebben we nog even op het strand gelegen en ‘s avonds gingen we binnen de muren eten, hier stuitten we op een andere mall. We waren van buiten al erg onder de indruk, aangezien het een arena leek! Van binnen was het ook prachtig en als je helemaal bovenin was, kon je de hele stad bekijken en genieten van alle lichtjes!

(Happy birthday papa en Tomar!!) 
Dinsdagochtend was erg rustig, eerst lekker ontbeten en daarna het strand op! Vandaag voelde de zee kouder aan, maar dat mocht de pret niet drukken! Als kinderen zo blij hebben we heerlijk gezwommen in de zee, golven ontweken en gekletst! ‘S avonds liepen we rustig naar de city within a city om wat te gaan eten, onderweg kwam er een man langs lopen, maar hij vertraagde wat in zijn stappen. Eerst dachten we dat ‘ie gewoon even wilde kijken of iets wilde zeggen tegen ons, wij kijken nergens meer van op hier. Maar toen greep deze man naar mij (dachten we) en toen toch naar het tasje dat ik om had. Ik had deze stevig vast en was niet van plan om los te laten, Carolien schreeuwde hard en de man rende toen weg. Wij zijn mega geschrokken, ik stond te trillen op m’n benen en het tasje is kapot, maar we hebben hem nog! Daarna hebben we lekker gegeten en zijn we van de schrik bekomen. Wel helemaal ruk dat het nog op de laatste avond gebeurde, maargoed.

Woensdag om 3:30 ging de wekker weer, want het was vliegtijd! We hebben uitgecheckt bij het hotel, ingestapt in de taxi, ingecheckt op het vliegveld en door de douane gelopen, om vervolgens nog een theetje te doen. Vervolgens vlogen wij om 7:48 weer terug naar Bogotá. Hier stapten wij met ons goede gedrag de bus in, om er vervolgens weer uit te moeten en over te stappen. Na deze ‘misstap’ kwamen we aan bij de goede halte en liepen we naar ons oude en vertrouwde appartement. Hier hebben we gelijk alles in de was gedaan, even gechilled en daarna naar de supermarkt voor lunch, ontbijt en water. Verder hebben we vrij weinig gedaan en zijn we lekker optijd gaan slapen om alvast een beetje in het Nederlandse ritme te komen.

Donderdagochtend stonden we vroeg op, om de zonsopgang te bekijken en vanwege het ritme. De zonsopgang hebben we niet gezien, maar het was een leuke poging. Toen hebben we samen ontbeten, de meeste dingen alvast ingepakt en een poging gedaan om de laatste dingen te kopen. We waren even vergeten dat je pas alcohol mee krijgt vanaf 15:00, toen zijn we doorgelopen naar Papa John’s en het post kantoor voor Car, maar ook hier konden we op dat moment niet terecht. Eenmaal weer thuis heb ik gebeld met Steve en om 15:15 hebben we ons boodschappen rondje weer herhaald; dit keer wel met succes. Al hoewel er wel een duif op me heeft gepoept, wat ik blame op Carolien omdat zij NU weg moest! Still love you Cari <3.
‘S avonds ook weer lekker gegeten, een film gekeken en op tijd naar bed!

Vrijdag was toch een beetje een waiting game. Goed, in de ochtend samen ontbeten, alles afgewassen, driedubbel gecontroleerd, de allerlaatste dingen ingepakt, alles terug gezet in de originele staat en toen kwam Carolien erachter dat haar koffer te zwaar was. Gelukkig had ik in zowel m’n backpack als in m’n koffertje nog ruimte over, dus we hebben 4 kilo verplaatst en toen was het gewicht perfect! Vervolgens zijn we langs de Subway gehaald voor als we op het vliegveld honger zouden krijgen en thuis zijn we nog langs de docente van Car gelopen om wat spullen te brengen, helaas hebben we haar niet gezien :(. Daarna was het wachten op onze verhuurster die om 12:00 zou komen. Dit werd iets later, maar alles was goed, we hebben betaald en vervolgens zijn we de Uber ingestapt! Nu was de waiting game verplaatst van het appartement naar het vliegveld, maar we kwamen al dichterbij Nederland. Op El Dorado (het vliegveld) hebben we voornamelijk gewacht, ons laatste Mimo ijsje gegeten en toen mochten we eindelijk het vliegtuig in! Na een uurtje waren we weer in Cartagena (long time no see), hier hadden wij verwacht dat we het vliegtuig uit moesten, maar helaas moesten we hierin blijven zitten. We konden onze film niet verder kijken, we mochten niet naar de wc, geen eten, geen water en natuurlijk geen FreeWifi Cartagena. Goed, na een uur gingen we weer verder en we hadden bijna, met de nadruk op bijna, 3 stoelen voor met z’n tweetjes. Helaas, op het allerlaatste moment moest er nog een man naast ons zitten. Later leerden we dat zijn papieren niet op orde waren en dat hij Colombia linea recta weer moest verlaten, dus hij was zacht gezegd not amused. Wel heel aardig de hele reis verder en hij heeft wél heerlijk geslapen, door een deel van mijn stoel in te nemen..

Alle vliegtuigmaaltijden waren weer prima en na 9,5 uur stonden wij weer op Nederlandse bodem!! Hier ging alles mega snel, de paspoortcontrole was het langste, maar eenmaal hier doorheen ging het als een trein. Ik ging even naar het toilet en toen ik terug kwam, was mijn backpack er al en Car d’r koffer was onderweg!

Vervolgens liepen we een beetje zoekend naar buiten, hier stonden best wat mensen en ik had met papa afgesproken dat ik hem zou gaan zoeken bij een parkeerplaats. Toen hoorde ik opeens ‘Zens Zens dat spandoek, nu!!!’ En ik dacht: deze stem ken ik! Mama en Zenzi stonden met een spandoek, gemaakt door Chiara met de tekst ‘welkom thuis Bry en Car’. Wat ontzettend lief en wat ben ik blij om m’n familie weer te zien!! Gelijk iedereen geknuffeld en tegen Steve gezegd dat ‘ie niet meer tegen me mag liegen, want hij had in het begin gezegd dat 'ie naar Schiphol zou komen, maar uiteindelijk bleek dat hij het toch niet ging redden! Liar Liar pants on fire!! Verder lekker gesnackt en nog even gekletst met Sandra, de moeder van Car! Vervolgens namen Car en ik afscheid (nee, er zijn geen traantjes gerold, maar ik mis d’r nog steeds) en zijn we naar de auto gelopen. Onderweg naar huis hebben een tussenstop gemaakt bij de Albert Heijn, om al m’n werkvriendjes even te zien en te knuffelen! Thuis hebben we geluncht, spullen uitgepakt en gedoucht! Daarna was de familie er en m’n geluk kon niet meer op, wat fijn om ze weer te zien na 5 maanden <3. ‘S avonds kwamen Annabel, Steve en Zenzi ook weer en hebben we heerlijk gegeten. Daarna hebben Zenzi en ik even een klein dutje gedaan terwijl Steve beneden met papa en Ryan aan het kletsen was. Toen we weer wakker werden, zijn we naar Tomar gegaan voor ons welcome home/ birthday feestje. Eerst was ik very dead, maar toen ik al m’n lieve en enthousiaste vrienden weer zag, kickte de adrenaline vanzelf weer in <3.

Daarna natuurlijk héérlijk geslapen in m’n eigen bedje, er gaat niks boven je eigen huis, spullen en je bed ❤️.

Dikke kus van Bry

PS. Sorry dat de laatste zo lang op zich liet wachten!